Spijt van je tatoeage? Zo snel ben je er van af.

De kliniek heeft het er gigantisch druk mee. „De grootste groep bestaat uit eind dertigers en begin veertigers die in een andere levensfase komen, hebben spijt van hun tatoeage. ‘Een tattoo past niet meer bij wie ik nu wil zijn’, zeggen ze dan.” Een veel voorkomende schaamtetattoo is de tribal op de onderrug bij jonge vrouwen. Door cabaretière Claudia de Breij het aarsgewei gedoopt en in kringen van roddelende meisjes ook bekend als de tramp stamp. „Veel vrouwen hebben spijt dat ze zo'n tatoeage hebben laten zetten en deze tribal halen we dus erg vaak weg”, zegt de huidtherapeute. Het komt ook doordat tatoeages mettertijd vervagen en lelijker worden. „Die tribal op de onderrug zakt in de loop van de tijd ook nog eens naar beneden”, zegt dermatoloog Wim Venema in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen. „Dat doet de zwaartekracht en het lichaam van de vrouw wordt ook ouder. Daardoor staat zo’n tribal op een gegeven moment niet meer op de rug maar hangt-ie op de billen.”

Een toenemend aantal klanten laat bij de schoonheidsspecialiste permanente make-up tatoeëren; wenkbrauwen of eyeliners. „Maar soms blijken die veel te overheersend of zijn ze gewoon scheef”, zegt de verwijderspecialiste. Tegenwoordig zijn getatoeëerde sproeten erg in de mode. „Pas nog had een meisje haar eigen sproeten laten weghalen, liet ze later nieuwe sproeten tatoeëren, maar wilde ze die toch weer weg hebben.” En er zijn natuurlijk de jongeren die te laat beseffen dat ze een baan bij de politie willen. „Een man moest een grote zogeheten sleeve op zijn arm laten weghalen om te kunnen worden toegelaten tot de politieacademie. Of die jongeman die een grote tattoo in zijn hals weg wilde hebben, omdat hij docent wilde worden op de basisschool.”

Soms gaat het ook om uiterst pijnlijke privézaken. Meisjes die de naam van hun loverboy op hun bil hebben laten zetten. „Tatoeages kunnen overal zitten. In de mond, maar ook op iemands geslachtsdelen. In de liezen of vlak erboven. Er zijn mensen voor wie het iets extra’s betekent als ze de naam van hun geliefde erop hebben staan.” Ze vraagt niet naar het waarom. „Dat zou puur nieuwsgierigheid zijn. Ik hoef de reden niet te weten waarom ze een tatoeage kwijt willen. Ik kijk alleen naar hoe we het kunnen weghalen. Een tattoo op slijmvlies behandel je anders dan op gewone huid.”

Want zoals er met gewone tatoeages veel beunhazen zijn, zo is het ook met het tatoeage verwijderen. „Er zijn tattoo-shops waar je voor 20 euro je tattoo weg kan laten laseren. We zien nogal eens mensen die van de regen in de drup zijn gekomen. Het is zó zonde, die littekens blijf je altijd zien.” De branche is wel bezig met scherper toezicht. „Wij zijn gediplomeerde huidtherapeuten, met een registratie. Maar er zijn ook schoonheidsspecialisten die het er gewoon even bij doen. Of soms gebeurt het gewoon bij een sportschool waar ze een IPL-behandeling voor ontharingen aanbieden.”

We kijken in de praktijk van Cosmetique Totale in winkelcentrum Kloosterveen in Assen mee met de behandeling van Amanda. De Friezin had een kleine tatoeage in haar nek die ze eerder al liet weghalen. „Kijk, je ziet er nu al bijna niets meer van”, zo laat ze haar nek zien. De huid ziet er gewoon normaal, gaaf uit. Heel vaag zijn er zwarte vlekken te zien, waar in het verleden een Chinees teken heeft gestaan. „Ik moet nog een behandeling maar eigenlijk is het zo ook al goed.” Ze wil een kleine tatoeage met de letters Love Life en twee kleine vogeltjes erbij laten weghalen van de binnenkant van haar rechter onderarm. „Het past gewoon niet meer zo goed bij me. En ik merkte dat het verwijderen eigenlijk heel gemakkelijk gaat.”

Na een intakegesprek gaat ze liggen in een soort tandartsstoel. Huidtherapeut Manon en klant Amanda zetten allebei een beschermingsbril op. „Om te voorkomen dat de ogen beschadigd raken als de laser rondschijnt. Dat gebeurt eigenlijk nooit hoor, maar voor de zekerheid”, legt Manon uit. En dan gaat het ineens heel snel. Manon houdt het handstuk van de picolaser vlakbij de tattoo, een rood licht schijnt op de afbeelding, terwijl Amanda een soort stofzuigerslang vasthoudt die koude lucht op de huid blaast. Brrrrrt klinkt het. En binnen een paar seconden is de tattoo weg. Een beetje witte huid blijft achter. En even daarna verdwijnen ook de twee vogeltjes. Amanda vertrekt haar gezicht nauwelijks. „Nee het doet niet echt pijn. Je voelt het wel een beetje prikken. Maar het is goed te doen.”

Na de eerste laser die de inkt weghaalt, volgt een tweede laserbehandeling. „Met dit handstuk maak ik allemaal kleine gaatjes in de huid. Daardoor wordt de huid gestimuleerd om nieuwe huidcellen aan te maken. Dat bevordert het herstel en voorkomt littekenweefsel”, legt Manon uit. Als dat klaar is, smeert ze er een antibacteriële crème op, en er gaat een grote pleister overheen. Wat er nu precies gebeurt? De laser verpulvert de inkt als het ware. „Het wordt vergruisd in allemaal kleine deeltjes, en die worden daarna opgeruimd door het lichaam zelf”, zegt Manon. ”De huid herstelt zich gewoon helemaal. Je ziet er uiteindelijk niets meer van.”

Die ervaring heeft ook dermatoloog Wim Venema, medisch specialist in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen. Hij is als adviseur verbonden aan Cosmetique Totale. Tot voor kort deed Venema dezelfde behandelingen in het ziekenhuis zelf. Met een ouder type laser. „Maar een kliniek als deze is beter in staat steeds de nieuwste apparatuur aan te schaffen. Zij doen zo veel behandelingen, dat kunnen wij echt niet beter.” Het kost wel even wat meer, de Picolaser. Een tatoeage verwijderen kost per behandeling 85 euro en je hebt vier tot acht van die behandelingen nodig. Hoe vaak hangt af van het soort tatoeage, het soort inkt dat gebruikt is en de leeftijd. Hoe ouder een tattoo, hoe vager. „Het lichaam ruimt de inkt zelf al op in de loop der tijd”, weet Manon. De behandeling is volgens Venema ook onschadelijk. „Het is licht en radiostraling. Ik zie geen echte risico’s behalve de lokale bijwerkingen, en die zijn te verwaarlozen”, zegt Venema. „Er kan zeer beperkte littekenvorming optreden maar er is geen risico op bijvoorbeeld huidkanker, want je doet niets met het DNA.”

Dit artikel is geschreven door: Arend van Wijngaarden - Dagblad van het Noorden

Lees hier het artikel op de site van DVHN.